xoves, 10 de decembro de 2015

ACTIVIDADE 10




Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE10.
Os conceptos están definidos nas páxinas 51 e 53 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:


  • Navegadores GPS. Busca unha imaxe na rede.
O GPS (Global Positioning System) é un sistema que permite determinar a posición dun obxecto ou dunha persoa, en calquera lugar do planeta, cunha precisión de poucos metros ou, mesmo, centímetros.
A tecnoloxía GPS está baseada na utilización  de 24 satélites cuxas órbitas están sincronizadas para cubrir toda a superficie terrestre.
Os navegadores GPS dispoñen dun receptor GPS  capaz de recibir os sinais dos satélites. Unha vez que o receptor ten o sinal de catro satélites, polo menos, o navegador é capaz de determinar cal é a súa posición por triangulación.
Os navegadores dispoñen de cartografía e software específico para situar as coordenadas do GPS sobre o mapa, analizar as posibles rutas para chegar a un destino concreto planificar a que consideran máis adecuada segundo os criterios que o usuario especifique. Devanditos navegadores poden estar integrados, en vehículos e teléfonos intelixentes, ou ben como dispositivos independentes, sendo algúns dos modelos máis estendidos Navman e TomTom Navigator.

  • Google Glass. Busca unha imaxe na rede.
Google Glass son unhas lentes de alta tecnoloxía, desenvolvidas por Google, que funcionan como asistente virtual utilizando realidade aumentada. Conectan ao usuario co seu teléfono intelixente a través da voz e a imaxe móstrase nunha pequena pantalla incorporada. Esta pantalla está conectada a unha cámara, un micrófono e un altofalante. Mediante unha conexión Wi-Fi e Bluetooth, as lentes poden comunicarse con outros dispositivos e aplicacións da internet.
Utilizan unha versión reducida do sistema operativo Android. Algunhas das súas aplicacións son tomar fotos, gravar vídeos, navegar por Internet e usa a maioría de aplicacións de Google.

  • Smart Watch. Busca unha imaxe na rede.
Un reloxo intelixente (SmartWatch) é un reloxo de pulseira que integra funcións similares ás dun teléfono intelixente ou un computador portátil. Utiliza a tecnoloxía Wi-Fi, Bluetooth ou conexión móbil para conectarse a Internet e intercambiar información con outros dispositivos.
Estes dispositivos poden incluír características como un acelerómetro, altímetro, compás, cronógrafo, equipo de mergullo, calculadora, teléfono móbil, GPS, pantalla gráfica, altofalante, axenda, etc.
Doutra banda, estes reloxos inclúen o seu propio sistema de aplicacións, que adoitan estar relacionados coa saúde e o deporte, a produtividade, os contidos multimedia, os xogos e o acceso a redes sociais.




















              




 









martes, 1 de decembro de 2015

ACTIVIDADE 8

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE8.
Os conceptos están definidos na páxina 48 e 50 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

  • (0.75 puntos) Tarxeta de rede. Busca imaxe ou imaxes na rede onde aparezan identificados os conectores. 
Para que un computador poida establecer comunicación con outros computadores ou dispositivos, debe dispoñer dun cartón ou adaptador de rede (hardware)  e, por suposto, ter instalado o seu controlador (software) no sistema operativo para que se poida utilizar.


Aos cartóns de rede tamén llas denomina NIC (Network Interface Card), posto que ofrecen unha interface de rede, cuxo conector é distinto dependendo do tipo de cableado; o máis utilizado é o concetor RJ-45, necesario para o cableado UTP.


Tamén existen cartóns de rede inalámbricas que transmiten a información por ondas electromagnéticas e, por tanto, non necesitan conectores nin cables. Estes cartóns poden levar unha pequena antena para aumentar a intesidad de sinal e mellorar así a transferencia.















  • (0.75 puntos) Concentrador e conmutador. Busca unha imaxe de cada un na rede. 
Os concentradores e os conmutadores son dispositivos que interconectan os cables dunha rede. A función de cada un é a seguinte:
  • Concentrador ou hub. A este dispositivo chegan todos os cables da rede, un por cada computador ou dispositivo, actuando de ponte. Cando un computador envía información, o concentrador a reenvía a todos, para que o destinatario tómea e o resto refúguea.
  • Conmutador ou switch. Ten características similares ao hub, pero con algunhas outras funcións engadidas. Unha delas é que, ademais de servir de ponte para conexión de todos os computadores, é capaz de identificar os equipos que ten conectados, polo que non necesita enviar información a todos eles,senón  só ao destinatario. Evítase así sobrecargar a rede e a colisión de datos. Outra diferenza é que, ademais  de equipos, permite interconectar  redes do mesmo tipo.

Na actualidade, utilízanse maioritariamente os switch, que adoitan ofrecer, ademais dos conectorese RJ- 45 para redes cableadas, tecnoloxía Wi-Fi para conexións inalámbricas.
















  • (0.5 puntos) Punto de acceso. Busca unha imaxe na rede. 

Nunha rede de área local, tamén é posible instalar un punto de acceso inalámbrico de maneira que, ademais dos computadores conectados por cable, se poidan  conectar á rede outros dispositivos de forma inalámbrica.














  • (1 punto) Cableado de rede. Busca imaxes na rede onde aparezan os conectores RJ45 e ST e cables de par trenzado apantallado e fibra óptica. Nestes últimos deben estar indicadas as suas partes.

El cable es uno de los medios de conexión utilizado en las redes para transmitir datos. Existen diferentes tipos de cable:
  • Cableado coaxial. Está formado por un hilo conductor central, protegido de las corrientes eléctricas externas por una malla de cobre. Es similar al que se usa para la antena de televisión, aunque actualmente está en desuso.
  • Cableado de par trenzado. Está constituido por cuatro pares de hilos. Cada par está entrelazado  para disminuir la interferencia eléctrica y evitar que se acople la señal entre los pares. Dentro de este cableado se distinguen los siguientes tipos:
  • UTP. Es un cable no apantallado. Es de bajo coste pero sensible a interferencias, por lo que produce más errores que otros cables.
  • STP. Es un cable apantallado, es decir, tiene una malla metálica alrededor del cable que lo protege de las interferencias electromagnéticas.
  • FTP. Es un cable apnatallado con blindaje  global que posee una pantalla reductora en forma trenzada. Mejora la protección frente a las interferencias con respecto a los anteriores.
Existen diversa categorías de cables, dependiendo de su velocidad de transmisión. Las que están en uso son: categoría 5(100 Mbps), categoría 6 (1Gbps), categoría 7 (10Gbps) y categoría 8, que está en fase de desarrollo. El cableado de par trenzado utiliza conectores RJ-45.
  • Cable de fibra óptica. Es una fibra muy fina de material transparente, vidrio o material plástico, por la que se envía un haz de luz. Estos cables constan de un grupo de fibras ópticas protegidas con hiladuras de aramida para hcaerlos resistentes  a la tracción, además de estar protegidos por varios revestimientos. Los conectores más utilizados en la fibra óptica para redes de área local son ST, LC, FC y SC.






xoves, 12 de novembro de 2015

TEMA 2 HARDWARE

ACTIVIDADE 2
Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 32 e 33 do libro (non é necesario buscar información adicional, excepto no punto 1) e son os seguintes:

  • Superordenador Mare Nostrum. Busca información (aprox 15 liñas) e imaxe na rede.
  • Tablets. Busca imaxe na rede.
  • Smartphones. Busca imaxe na rede. 
ACTIVIDADE 4
Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 36 e 37 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:
  • RAM. Busca imaxe na rede.
  • Memoria caché.
  • Memoria virtual.
  • Memoria ROM-BIOS.
  • Memoria RAM-CMOS. 
ACTIVIDADE 6 
Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12).
  • Buscando a información na rede redacta aproximadamente 25 liñas explicando o seu principio de funcionamento, tipos e aplicacións. 
Polo xeral, os materiais que se utilizan para fabricar os obxectos poden ser metais, nylon, e como uns 100 tipos de materiais diferentes. O proceso de impresión tridimensional é, fundamentalmente, ir creando un prototipo capa por capa e desde abaixo ata arriba. Para iso a máquina deposita unha capa de plástico en po, compáctase a zona que lle indica o computador e vólvese a repetir o proceso colocando unha capa sobre outra ata que se completa a peza.Hai dous tipos de impresoras 3D: de tinta e láser. As primeiras utilizan unha tinta que funciona como aglomerante e compacta o po e permiten imprimir en diferentes cores. Mentres que as segundas o que fan é transferir enerxía ao po que pasa a estar polimerizado (duro) e despois mergúllase nun líquido para que as zonas máis duras se solidifiquen.

       As aplicacións máis relevantes son:

1. Partes do corpo e prótese humanas:

Pódense fabricar prótese para discapacitados. Ademais pódense imprimir partes do corpo humano do tamaño exacto que necesita un paciente.

2. Xoguetes:

Xa é posible crear xoguetes do gusto dos nenos, variando desde pequenas figuras dun corpo simple ata estruturas máis complexas.
 
3. Roupa:

Utilizando a impresión 3D poderanse crear modelos de pezas de todo tipo feitas a medida para cada persoa como vestidos, camisetas e ata roupa interior.

4. Comida:

Pódense modelar sobremesas e doces formados cunha impresora 3D, lográndose deseños artísticos imposibles de facer a man.

5. Construción:

Xa se fala da posibilidade de utilizar impresoras 3D xigantes para construír casas a través dunha mestura de cemento con residuos industriais como o vidro e un axente de endurecemento especial en tan só 24 horas.



  • Engade un vídeo da rede (duración non superior a 3 minutos si é posible). 

martes, 10 de novembro de 2015

TEMA 1 :Sociedade do Coñecemento: Intelixencia Artificial




Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Valencia. A información que necesitas está nas 6 primeiras páxinas do documento.
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: INTELIXENCIA ARTIFICIAL.


  • Definición de Intelixencia Artificial explicando para qué serven as súas técnicas e metodoloxías.
A Intelixencia Artificial hai que enmarcala nun contexto evolutivo xa que está á vangarda das investigacións en informática e continuamente ábrense novas vías de investigación. En consecuencia non existe unha única definición de Intelixencia Artificial senón que esta depende da perspectiva desde a cal se tente realizar:

1. Desde a perspectiva de Intelixencia (Brown, 1997: 1): intelixencia artificial trata de construír máquinas intelixentes que actúen como nós esperamos que a xente actúe.

2. Desde a perspectiva da investigación (Brown, 1997:2): a intelixencia artificial estuda como lograr que as máquinas realicen tarefas que, polo momento,son realizadas mellor polos seres humanos.

En resumo poderiamos dicir que a Intelixencia Artificial está formada por unha serie de técnicas e metodoloxías encamiñadas a resolver problemas non estruturados que necesitan do coñecemento para a súa resolución xa que carecen dunha resposta inmediata e mesmo presentan máis dunha solución como consecuencia da existencia de incerteza ou ambigüidade nos resultados finais ou parciais. Para a resolución dos devanditos problemas, a Intelixencia Artificial recorre aos algoritmos ou ás regras heurísticas. 
  • Obxectivos básicos.
A Intelixencia Artificial é unha rama da Informática, xurdida ao redor dos anos cincuenta, que persegue á vez dous obxectivos básicos:

1.- Estudar o comportamento intelixente dos seres humanos, incluíndo tanto o aspecto cognoscitivo como o perceptual, co fin de simulalo nun computador.

2.-Facer máquinas intelixentes e programas capaces de imita o comportamento humano intelixente, é dicir que poidan realizar as operacións humanas de ver, oir, falar, razoar, xulgar, comprender, aprender da experiencia e comunicarse como o fan as persoas humanas. 
  • Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural.
Os sistemas de procesamento da linguaxe natural son sistemas cuxo obxectivo é o tratamento automático da información lingüística, é dicir, trátase de sistemas nos que o usuario introduce os datos no computador utilizando o mesmo linguaxe que utiliza para comunicarse con outras persoas, o computador codifica esa información en linguaxe de máquina para podela procesar e, unha vez procesada, xerar a saída adecuada en linguaxe natural. 
  • Definición de Recoñecemento de Visión. 
Os sistemas de recoñecemento da visión son programas de computador que realizan tarefas de tratamento de imaxes, para manipulalas, realizar traballos de creatividade, publicidade, edición, controlar procesos industriais, de seguridade, etc., mediante a incorporación da capacidade visual a un computador para que sexa capaz de identificar o que ve. O seu estudo céntrase principalmente no desenvolvemento de sensores capaces de observar a contorna e de poder transmitir o que observan a un robot, co fin de que este se retroalimente continuamente, en tempo real, e poida cambiar as operacións que realiza en función dos cambios na contorna. 
  • Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos. 
Os sistemas baseados no coñecemento son programas informáticos que conteñen o coñecemento dun dominio específico dunha forma explícita e separado do resto do sistema, é dicir, existe unha clara separación entre os coñecementos que posúe o sistema sobre o dominio e os mecanismos de explotación que utiliza o sistema para chegar a establecer as súas conclusións. Cando o coñecemento que contén o sistema baseado no coñecemento é proporcionado por persoas expertas no dominio, atopámonos ante os sistemas expertos.

Os sistemas expertos son programas que imitan o proceso de razoamento dos expertos humanos e proporcionan marcos de decisión co tipo de consello similares aos que se recibirían dun experto humano. 
  • Definición de Redes Neuronais. 
As redes neuronais son sistemas simulan o proceso de recoñecemento do cerebro humano e do mesmo xeito que as neuronas biolóxicas, estes sistemas están deseñados para aprender da observación e a repetición. As redes neuronais tratan de resolver de forma eficiente problemas nos cales a información é difusa, incerta, contraditoria ou errónea.En consecuencia como mediante a metodoloxía dos problemas susceptibles de ser resoltos as redes neuronais son: problemas de optimización,problemas de recoñecemento e problemas de xeneralización. 
  • Definición de Sistemas Inductivos. 
Os sistemas inductivos xeran unha árbore de decisión a partir dun conxunto de exemplos que constitúen o conxunto de adestramento. É dicir, trátase de sistemas que parten dun conxunto de exemplos segundo un atributo, e van seleccionando ata que todos os exemplos do subconxunto elixido pertenzan a unha mesma clase e conduzan a un mesmo resultado. Estes sistemas son útiles en aplicacións simples onde o conxunto de adestramento é relativamente completo e exacto, coñécense todos os datos e as súas solucións.

INFORMACIÓN VIRTUAL




Crea unha nova entrada no teu blog co nome INFORMACION VIRTUAL. En formato libre desenrola os seguintes contidos buscando a información na rede e ilustra cada concepto cun vídeo da rede (duración non superior a 3 minutos si é posible). Non se trata de poñer moita información senón de intentar explicar os conceptos para que os comprendan os teus compañeiros de clase.
  • Xeolocalización.

  • Realidade aumentada.



  • Licencias Creative Commons.

  • Macrodatos (Big Data).

xoves, 22 de outubro de 2015

TEMA 1 SOCIEDADE DO COÑECEMENTO ROBÓTICA



Nesta ligazón atoparás a unha unidade didáctica elaborada polo profesor José Antonio Chaves.
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: ROBOTICA.


  • Definición completa de Robot e Robótica. Explica os termos reprogramable e multifuncional aplicados a un robot: 

 En 1979, o Robot Institute of America define a un robot como: 'Un manipulador reprogramable e multifuncional deseñado para trasladar materiais, pezas, ferramentas ou aparellos específicos a través dunha serie de movementos programados para levar a cabo unha variedade de tarefas'. Os robots son capaces de realizar tarefas repetitivas de forma máis rápida, barata e precisa que os seres humanos. Dise que un robot ten intelixencia artificial (I.A.) debido a que ten a capacidade de obter información da súa contorna e en función desta actuar. Considérase a un robot como un axente autónomo intelixente cando cumpre os seguintes requisitos: 
Autonomía: O sistema de navegación reside na propia máquina, que debe operar sen conexión física a equipos externos.

Intelixencia: O robot posúe capacidade de razoar ata o punto de ser capaz de tomar as súas propias decisións e de seleccionar, fusionar e integrar as medidas dos seus sensores.

Poderiamos aproximarnos a unha definición de Robótica como: o deseño, fabricación e utilización de máquinas automáticas programables co fin de realizar tarefas repetitivas como o ensamble de automóbiles, aparellos, etc. e outras actividades. Segundo Isaac Asimmov, a Robótica é a tecnoloxía aplicada aos robots.

Os termos reprogramable e multifuncional aplicados a un robot fan referencia á capacidade de mover materias, pezas, ferramentas, ou dispositivos especiais, segundo traxectorias variables, programadas para realizar tarefas diversas.

  • Características dos robots. 
- A precisión que teñen á hora de realizar unha acción ou movemento.
- A capacidade de carga, en quilogramos que o robot pode manexar.
- O grao de liberdade que teñen cos seus movementos. Adoita coincidir co non de articulacións que ten o robot.
- O sistema de coordenadas que especifica a que direccións se realizasen os seus
movementos e posicións.Estas poden ser coordenadas cartesianas
(x,e,z), cilíndricas, etc.
- A programación de cada robot ou o poder de aprendizaxe que cada un ten.

  • Tipos de robots según o sistema de coordenadas. Captura de pantalla os debuxos de sistemas de coordenadas e os pegas en Open Office Draw, os recortas e engades os textos correspondentes co cadro de textos que aparece no cadro de ferramentas da parte inferior da pantalla. Unha vez rematado exportas o arquivo en formato .PNG e o insertas como imaxe no teu blog:



  • Tipos de sensores empregados nos robots. En cada apartado inclue unha imaxe.
- Sensores de temperatura:
Un exemplo son os termistores: trátase de resistencias cuxo valor ascende coa temperatura (termistor PTC) ou ben diminúe coa temperatura (termistor NTC).
Por tanto, depende da temperatura que o termistor permita ou non o paso da corrente polo circuíto de control do sistema. O símbolo e a aparencia dun termistor é:















- Sensores de posición:
Entre outros temos:
- Finais de carreira: Trátase dun interruptor que consta dunha pequena peza móbil e dunha peza fixa que se chama NA, normalmente aberto, ou NC,
normalmente pechado.

























-Magnéticos: Detectan os campos magnéticos que provocan os imáns ou as correntes eléctricas. O principal é o chamado interruptor Reed; consiste nun par de láminas metálicas de materiais ferromagnéticos metidas no interior dunha cápsula que se atraen en presenza dun campo magnético, pechando o circuíto.

O interruptor Reed pode substituír aos finais de carreira para detectar a posición dun elemento móbil, coa vantaxe de que non necesita ser empuxado fisicamente polo devandito elemento senón que pode detectar a proximidade sen contacto directo.




















-Ópticos: Detectan a presenza dunha persoa ou dun obxecto que interrumpen o feixe de luz que lle chega ao sensor.Os principais sensores ópticos son as fotorresistencias, as LDR.















- Sensores de humidade
Baséanse en que a auga non é un material illante como o aire senón que ten unha condutividade eléctrica. Por tanto un par de cables eléctricos espidos (sen cinta recubríndoos) van conducir unha pequena cantidade de corrente se o ambiente é húmido; se colocamos un transistor en zona activa que amplifique esta corrente temos un detector de humidade.


                                          


- Sensores de son
Mediante un difragma que ao moverse polas ondas sonoras, despraza a placa dun condensador facendo variar a súa capacidade. 

                                         
  • Clasificación xeral. En cada apartado inclue unha imaxe.
Desde un punto de vista moi xeral os robots poden ser dos seguintes tipos: 

Androides
Os androides son dispositivos que se parecen e actúan como seres humanos. Os robots de hoxe en día veñen en todas as formas e tamaños, pero fóra dos robots que aparecen nas feiras e espectáculos, non se parecen ás persoas e por tanto non son androides. Actualmente, os androides reais só existen na imaxinación e nas películas de ficción.   

Móbiles
 Os robots móbiles están provistos de patas, rodas ou orugas que os capacitan para desprazarse de acordo á súa programación. Elaboran a información que reciben a través dos seus propios sistemas de sensores e empréganse en determinado tipo de instalacións industriais, sobre todo para o transporte de mercadorías en cadeas de produción e almacéns. Tamén se utilizan robots deste tipo para a investigación en lugares de difícil acceso ou moi distantes,  como é o caso da exploración espacial e das investigacións ou rescates submarinos.  

Industriais
Os  robots industriais son dispositivos mecánicos e electrónicos destinados a realizar de forma automática (sen a intervención humana) determinados procesos de fabricación ou manipulación. Os robots industriais, na actualidade, son con moito os máis frecuentemente atopados. Xapón e Estados Unidos lideran a fabricación e consumo de robots industriais sendo Xapón o número uno. 
Os robots industriais xorden pola necesidade de: 
- Fabricar produtos de maneira económica. 
- Que os produtos sexan de calidade. 
- Que dun mesmo produto póidanse elixir moitas opcións.   
Como exemplo, pensa nun automóbil, dun mesmo modelo, podes elixir, a cor, o número de portas, o tipo de lamias, con ou sen alerón e todas  as opcións de acabado interior. Unha fábrica de coches, que constrúe cada día uns mil coches, cada un coas súas distintas opcións, necesita utilizar  robots para que estes coches podámolos comprar a un prezo alcanzable e teñamos garantía do seu funcionamento. 


Robots para próteses médicas
Son as próteses robóticas e os recentes robots de asistencia en quirófano (como o robot cirurxián Dá Vinci).




xoves, 15 de outubro de 2015

Tema 1 Sociedade do Coñecemnto : DOMÓTICA




Nesta ligazón atoparás a Guía Técnica BT51, elaborada polo Ministerio de Industria, para as instalacións de sistemas de automatización, xestión técnica da enerxía e seguridade para vivendas e edificios. 
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome deTema 1 Sociedade do Coñecemento: DOMOTICA.
  • Campo de aplicación: 
Esta Instrución establece os requisitos específicos da instalación dos sistemas de automatización, xestión técnica da enerxía e seguridade para vivendas e edificios, tamén coñecidos como sistemas domóticos.
O campo de aplicación comprende as instalacións daqueles sistemas que realizan unha función de automatización para diversos fins, como xestión da enerxía, control e accionamiento de receptores de forma centralizada ou remota, sistemas de emerxencia e seguridade en edificios, entre outros, con excepción daqueles sistemas independentes e instalados como tales, que poidan ser considerados no seu conxunto como aparellos, por exemplo, os sistemas automáticos de elevación de portas, persianas, toldos, peches comerciais, sistemas de regulación de climatización, redes privadas independentes para transmisión de datos exclusivamente e outros aparellos, que teñen requisitos específicos recollidos nas Directivas europeas aplicables conforme ao establecido no artigo 6 do Regulamento Electrotécnico para Baixa Tensión. 

  • Fines principais dos sistemas domóticos: 
-Aumentar o confort, mediante a automatización de elementos da instalación.

- A xestión técnica do a enerxía, por exemplo para o aforro ou a eficiencia enerxética.

- Garantir a seguridade das persoas, os animais e os bens.

- Permitir a comunicación do sistema con redes de telecomunicación externas. 
  • Define os 3 sistemas denominados como domóticos:
1. Sistemas de automatización que controlan aparellos ou sistemas tales como iluminación,climatización, persianas e toldos, sistemas de rega, control de electrodomésticos, etc.Un sistema que controla a climatización, a apertura de persianas, a iluminación do local e a rega do xardín, que teña en conta as condicións meteorolóxicas presentes ou as súas previsións, mediante unha lóxica, considérase que é un sistema domótico, xa que recibe información de diferentes entradas, procésaa e decide o tipo de actuación sobre cada elemento controlado.Un reloxo-programador simple de aceso/apagado ou similar non se considera un sistema domótico en si mesmo xa que, aínda que emita unha orde de aceso ou apagado, non recibe información externa nin procesa ningunha información. Con todo, se o reloxo programador esta integrado nun sistema como o descrito no parágrafo anterior, considérase parte do sistema domótico.

2. Sistemas de xestión da enerxía que controlan ou secuencian o aceso de varios electrodomésticos, con obxecto de realizar un uso máis racional da enerxía, limitando a potencia máxima demandada ou adaptando o consumo a horarios nos que o prezo da enerxía é menor.Cando unha iluminación conta unicamente cun sensor de presenza para evitar que a luz permaneza acesa sen ocupación do local, non se considerará un sistema domótico en si mesmo, pero se estivese integrado nun sistema máis complexo debería considerarse como parte do sistema domótico.

3. Sistemas de seguridade que sirvan para a detección de intrusos, incendios, fugas de auga ou gas, disparos de proteccións eléctricas e xestión da súa reenganche, recibindo información dos distintos subsistemas e executando ordenes de aviso, corte de subministración,
previamente establecidas.Os diferentes subsistemas (central de detección de incendios, central antirrobo, etc.)ademais deberán cumprir as prescricións regulamentarias propias que lle sexan de aplicaciónindividualmente. 

  • Pon exemplos de nodo, actuadores e dispositivos de entrada:
Nodo: Cada unha das unidades do sistema capaces de recibir e procesar información comunicando, cando cumpra con outras unidades ou nodos, dentro do mesmo sistema.

Actuador: É o dispositivo encargado de realizar o control dalgún elemento do Sistema,por exemplo, electroválvulas (subministración de auga, gas, etc.), motores (persianas, portas,etc.), sirenas de alarma, reguladores de luz, etc.

Dispositivo de entrada: Sensor, mando a distancia, teclado ou outro dispositivo que envía información ao nodo.Os elementos definidos anteriormente poden ser independentes ou estar combinados nunha ou varias unidades distribuídas.
  • Fai a táboa cos dispositivos dunha vivenda con grao de automatización normal, indicando funcionalidade e aplicación de cada un.

martes, 6 de outubro de 2015

TEMA 1 SOCIEDADE DO COÑECEMENTO

ACTIVIDADE 1

Crea unha táboa de 5x2. Na columna da esquerda irán os textos correspondentes os conceptos indicados mais abaixo (aprox 12 liñas en tamaño de letra 12). Na columna da dereita irán imaxes relacionadas descargadas de Internet nun tamaño proporcionado ó texto (o mesmo tamaño para todas as imaxes). Os conceptos (están definidos na pax 11 do libro e se trata de engadir información ata completar as 12 liñas necesarias) son os seguintes:


  •     Sociedade de información. 
  •     Sociedade do coñecemento.
  •     Brecha dixital.
  •     Alfabetización dixital.
  •     Adición as novas tecnoloxías. 
ACTIVIDADE 2
Táboa en formato libre que incluia todos os conceptos da táboa 1 da páxina 13 do libro e unha imaxe de cada un deles. Os textos deben ser o do libro (non é necesario engadir nada).
 Desenrola os seguintes conceptos da páxina 15 do libro mediante parágrafos de 15 liñas aproximadamente e letra de tamaño 12, ampliando a información do libro:
  • eAdministración.
  • Teletrabajo.
  • Gestión de tráfico.
  • eSalud.
ACTIVIDADE4
Desenrola os seguintes conceptos da páxina 15 ca información do libro (non é necesario engadir nada máis) e busca 2 imaxes para ilustrar cada concepto. Compón un documento de 2 ou 3 páxinas.
  • DNIe.
  • Certificado dixital.


martes, 22 de setembro de 2015

A miña música preferida

                                         BIRDY

A miña cantante favorita é Birdy é unha artista inglesa que trata diversos xéneros musicais: folk, pop, indie pop e indie rock.O folk representa a música folclórica moderna, o pop unha música máis lixeira derivada dos estilos musicais negros e a música folclórica británica e o indie pop e o indie rock son dous xéneros nos que o artista presenta un novo son. Birdy comezou moi nova xa que con 4 anos xa estaba aprendendo a tocar o piano e con sete xa compoñía  a súa propia música.

Foi a gañadora da competión musical Open Mic UK en 2008, con 12 anos. Gústame o seu estilo, a súa voz é moi doce e sempre se acompaña por un piano,instrumento que lle ensinou a tocar a súa nai. Tamén e coñecida por poñerlle voz ao tema principal da serie " Velvet".Entre as súas cancións destacaría Skinny Love por ser unha das cancións que lle  facilitou estar no top vinte da lista de singles británicos  e nos dalgúns países europeos. Outras das cancións máis salientables son: Wings e People help the people, esta última fala sobre a axuda aos máis desfavorecidos e debería ser un modelo a seguir para a nosa sociedade.